Şiir, Kağnılar ve İstiklal Yılları

Şair Vadi Çiçekli ile yazdığı destan şiiri, “Kağnılar Giderdi İstiklal Yolunda”yı konuştuk uzun uzun…

Söyleşi: Kadir Aydemir

“Kağnılar Giderdi İstiklal Yolunda” için Nâzım Hikmet’in “Memleketimden İnsan Manzaraları”nın bir devamı ya da daha narin bir deyişle izini süren bir şiir denebilir mi?

“Kağnılar Giderdi İstiklal Yolunda”nın bazı bölümlerinde, gelişen olay örgüsü içerisinde yerel planda kalan tiplemelerde memleketten insan manzaraları var elbette; ama bundan “Memleketimden İnsan Manzaraları”nın devamı ya da izini süren bir şiiri izlediği anlamı çıkmamalı.

“Memleketimden İnsan Manzaraları” II. Meşrutiyet’ten, II. Dünya Savaşı’nın bitimine kadar olan zaman dilimine yayılmakla birlikte, ağırlığı II. Dünya Harbi yıllarına vermiştir. “Kağnılar Giderdi İstiklal Yolunda” ise kısmen I. Dünya Savaşı öncesine yayılmakla birlikte ağırlığı, cephe gerisindeki cephanenin çekildiği dar alana, İstiklal Yolu güzergâhına vermiştir. “Ya İstiklal Ya Ölüm!” gibi, topyekûn ortaya çıkıveren kararlılığa kilitlenmiş bir toplumun çektiği sancı, kitabın sonuna kadar devam eder. Cephane bir an önce cepheye yetişmelidir. Bu içeriğin belirlediği bir biçim yansır dizelere. Bu, kitap için kaçınılmaz olandır, başka bir biçimde yazılamazdı. Read the rest of this entry »